Jarmark świąteczny w Dreźnie

W środę 7 grudnia 2016, jak co roku ks. Grzegorz Rajs zorganizował wyjazd na jarmark świąteczny. Tym razem wybraliśmy się do Drezna, była to już 81 pielgrzymka zorganizowana przez księdza Grzegorza w Suchej Górze.

Z Suchej Góry wyjechaliśmy o godz. 3:30. W Zgorzelcu spotkaliśmy się z przewodnikiem panem Przemysławem Lachowiczem. Do Drezna dojechaliśmy ok. godz. 10:00. Zaraz po przybyciu na miejsce ks. Grzegorz odprawił dla nas Mszę św. w kościele mariackim. Po Eucharystii udaliśmy się na parking nad Łabą, gdzie spożyliśmy bardzo smaczny polowy posiłek. Następnie autokar zawiózł nas na stare miasto i dalej rozpoczęliśmy zwiedzanie miasta.

Drezno jest stolicą Saksonii, zwane jest „miastem baroku” lub „Florencją Północy”. W 1697 królem Polski został August II Mocny. Drezno stało się królewsko-polskim miastem rezydencjonalnym oraz jedną z dwóch (obok Warszawy) stolic unijnego państwa polsko-saskiego (do 1763 roku). Za panowania Augusta II Mocnego, miastu nadano znaczenie kulturowe utrzymujące się do dzisiaj.

Zatrzymaliśmy się na Placu Teatralnym przed Operą Sempera. Na placu tym znajduje się pomnik króla Jana. Budynek opery w kształcie rotundy wzorowanej na budowlach wczesnego renesansu włoskiego, w latach 1838-1841 wzniósł budowniczy Gottfried Semper. Budynek przetrwał zaledwie 28 lat – spłonął 21 września 1869. Już po czterech tygodniach po pożarze rozpoczęto budowę tymczasowego budynku teatralnego. W roku 1871 rozpoczęto budowę nowego gmachu operowego. Przebywający za granicą Semper zgodził się zaprojektować nowy budynek. Budynek otrzymał bogatą dekorację rzeźbiarską. Obok wejścia stanęły postacie Goethego i Schillera, w bocznych wnękach elewacji postacie Szekspira, Sofoklesa, Moliera i Eurypidesa. Podczas nalotu na Drezno w dniu 13 lutego 1945 budynek został zbombardowany i spalony. Po wojnie ruiny zabezpieczono prowizorycznie. Dopiero w latach 1968-1976 wykonano prace studialne, przygotowujące do odbudowy. Ponowne otwarcie Opery nastąpiło 13 lutego 1985, w czterdziestolecie zburzenia.

Z Placu Teatralnego widoczna jest również Katedra Trójcy Świętej, do której udaliśmy się później. Następnie przeszliśmy do pałacu Zwinger. Zwinger – późnobarokowy zespół architektoniczny. Jest zaliczany do najbardziej znaczących budowli późnego baroku w Europie. Nazwa „Zwinger” pochodzi od położenia budynku na obszarze, który niegdyś znajdował się pomiędzy zewnętrznymi i wewnętrznymi murami obronnymi (dosłownie międzymurze). Zwinger został zbudowany etapowo w latach 1709-1732. Zaprojektował go znany architekt Matthaus Daniel Poeppelmann na zlecenie Augusta II Mocnego, Elektora Saksonii, który w 1697 roku został wybrany na króla Polski. Oficjalne zainaugurowanie działalności obiektu miało miejsce 20 sierpnia 1719 roku, kiedy to w Zwingerze pomimo zaawansowanych prac budowlanych odbył się ślub syna Augusta II, Augusta III z Marią Józefą. W latach 1847-1854 po niezabudowanej północno-wschodniej stronie kompleksu wzniesiono monumentalny, neoklasycystyczny budynek według projektu architekta Gottfrieda Sempera. Po ukończeniu w Sempergalerie – jak nazwano ten budynek, ulokowano zgromadzoną w Zwingerze kolekcję cennych obrazów i w 1855 roku udostępniono ją do zwiedzania w ramach Muzeum Królewskiego. Po II wojnie światowej w budynku tym utworzono również Galerię Obrazów Nowych. Podczas bombardowania w 1945 roku Zwinger został prawie całkowicie zniszczony. Jego odbudowa rozpoczęła się jeszcze w tym samym roku. W 1951 roku otwarto dla zwiedzających dziedziniec i pierwszą odbudowaną część kompleksu. Całość prac rekonstrukcyjnych została zakończona w 1963 roku. Na terenie kompleksu pałacowego znajduje się Brama Koronna zwieńczona koroną Polski. Znajduje się tutaj również muzeum porcelany, gdzie na zewnętrznej ścianie widać białe dzwoneczki z miśnieńskiej porcelany. Przechodziliśmy również obok fontanny cholery. Kolejno przechodziliśmy obok zamku rezydencyjnego. Była to Rezydencja Wettynów w Dreźnie – zamek rezydencjonalny książąt Saksonii, przykład sztuki renesansowej i barokowej. Obecny zamek ma 800-letnią tradycję. W nocy z 13 na 14 lutego 1945, w trakcie alianckiego nalotu dywanowego, zamek został zbombardowany i spłonął. Kilkufazowa odbudowa trwała aż do 2004, kiedy zamek udostępniono zwiedzającym.

W bezpośrednim sąsiedztwie zamku znajduje się Taschen, gdzie mieszkała hrabina Cosel, metresa króla Augusta II Mocnego. Podziwialiśmy także malowidło ścienne – orszak książęcy. Autorem działa jest artysta drezdeński, malarz historyczny i profesor tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych – Wilhelm Walther. W początkowym etapie prac nad dziełem wykonał projekt na kartonie, a w latach 1872-1876 przeniósł malowidło na ścianę dziedzińca, stosując niezbyt już wówczas trwałą technikę sgrafitto. Z uwagi na sławę, jaką dzieło zyskało przez lata swej obecności, by nie narażać go na niszczenie spowodowane szkodliwymi związkami węgla w atmosferze, w latach 1906-1907 przeniesiono je na ok. 25 000 ceramicznych kafelków miśnieńskiej porcelany. W celu dokładnego odtworzenia malowidła, bazowano na oryginalnych kartonach, na których Walther przedstawił swój projekt. Dzieło przetrwało nalot bombowy w 1945, w wyniku którego pobliskie budynki zostały prawie całkowicie zniszczone. Malowidło stanowi największy na świecie ceramiczny obraz ścienny. Ma 101,90 metrów długości i 10,51 metrów wysokości. Kafelki o rozmiarach 20,5 × 20,5 cm zajmują łącznie powierzchnię ponad 1000 m².

Kolejno udaliśmy się do Katedry Świętej Trójcy. Świątynia ta została wzniesiona na zlecenie Agusta III Sasa. Od zewnątrz architektura kościoła jest silnie zintegrowana z bogatymi rzeźbionymi dekoracjami, których część stanowi zespół 78 monumentalnych pełnoplastycznych figur świętych wysokości 3,5 m, umieszczonych na balustradach wieńczących nawy i obejście. Na ażurowej wieży, której dwie górne kondygnacje złożone są z samych kolumn znajdują się m.in. 4 figury przedstawiające alegorie Wiary, Nadziei, Miłości, oraz Sprawiedliwości. Rzeźby są dziełem Włocha Lorenza Mattiellego. Podczas nalotu na Drezno 13 – 15 lutego 1945 kościół został zniszczony, w wyniku runięcia większości dachów do wnętrza. Ocalała wieża i większa część dekoracji rzeźbiarskiej elewacji zewnętrznych. W czerwcu 1945 odprawiono pierwszą mszę świętą. Odbudowa trwała do 1965. W 1980 dawny kościół dworski został podniesiony do godności katedry diecezji drezdeńsko-miśnieńskiej. Jest on jednocześnie siedzibą parafii na Starym Mieście. Chociaż kościół ten jest świątynią katolicką, jego wygląd, zwłaszcza wewnątrz, nacechowany jest wpływami tradycji saskiej architektury protestanckiej. Także z zewnątrz podziały na kondygnacje i liczba ciągów okien przypominają świątynię luterańską. Monumentalny ołtarz główny wykonany jest z białego marmuru, wzbogacony brązową ornamentyką nawiązującą do stylu regencji. Wielki obraz przedstawiający scenę Wniebowstąpienia Chrystusa wykonano w latach 1752-1761. Ambonę zdobią m.in. rzeźby na zwieńczeniu baldachimu przedstawiające Trójcę Świętą. Część chórową zdobią organy. W Katedrze znajduje się Kaplica Pamięci wykonana z miśnieńskie porcelany. Umieszczone tam są daty 30.01.1933 (dojście Hitlera do władzy) i 13.02.1945 (nalot dywanowy na Drezno). W krypcie pod kościołem znajdują się sarkofagi członków dynastii Wettynów, królów Saksonii i Polski między innymi: urna z sercem Augusta II Mocnego i sarkofag Augusta III Sasa. Spacerem przeszliśmy na tarasy Briihla (hrabia cesarstwa, pierwszy minister [od 1738 roku] i faworyt Augusta III, generał artylerii koronnej w latach 1752-1763, wolnomularz). Przy schodach wejściowych znajdują się rzeźby przedstawiające 4 pory dnia: poranek, dzień wieczór i noc.

Na końcu tarasów znajduje się Akademia Sztuk Pięknych, zwieńczona kopułą, na której umieszczono złotą rzeźbę bogini fame. Obok Akademii znajduje się Albertinum.

Spacerkiem przeszliśmy na nowy rynek. Znajduje się tam pałac syna hrabiny Cosel. Przeszliśmy do Kościoła Marii Panny (Frauen Kirche, w skrócie: Kościół Mariacki) – barokowy luterański kościół. Ta monumentalna świątynia to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych w Europie zabytków protestanckiej architektury sakralnej. Największy na świecie obok katedry w Strasburgu budynek wzniesiony z piaskowca, jego kopuła to najokazalsza tego typu konstrukcja wykonana z kamienia wśród kościołów leżących na północ od Alp. Kościół Mariacki wzniesiono w latach 1726-1743. Podczas II wojny światowej został w wyniku alianckich bombardowań miasta w nocy z 13 na 14 lutego 1945 bardzo poważnie uszkodzony i zawalił się ostatecznie rankiem 15 lutego. Za czasów NRD pozostał trwałą ruiną służącą za pamiątkę okropieństw wojny. Dopiero w 1985 zdecydowano o jego rekonstrukcji, jednak prace rozpoczęto dopiero po upadku Muru Berlińskiego w 1989 r. Trwającą w latach 1994-2005 odbudowę pomagały sfinansować Dresdner Bank, towarzystwa miłośników miasta oraz indywidualni darczyńcy z całego świata. 30 października 2005 r. kościół został ponownie konsekrowany i otwarty dla wiernych i turystów. Z pomnika wojny przeistoczył się w symbol pojednania. Kościół ten mieści 5000 osób.

Po zwiedzeniu starego miasta udaliśmy się na Jarmark Świąteczny, zwany Jarmarkiem Struclowym. Jest to największy Jarmark w mieście organizowany corocznie już po raz 582. W czasie wolnym podziwialiśmy regionalne wyroby, ozdoby, strucle oraz zakosztowaliśmy „bratwurst” i grzanego wina.

Zakupy zrobiliśmy w sąsiadującej z jarmarkiem galerii handlowej „Altmarkt Galerie”. O godz. 17-tej udaliśmy się do autokaru i ruszyliśmy w drogę powrotną. W Zgorzelcu pożegnaliśmy pana przewodnika. W drodze powrotnej odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego, odśpiewaliśmy pieśni adwentowe i obejrzeliśmy film pt. „Papież Jan Paweł I”. Do Suchej Góry wróciliśmy ok. 23:15 – zmęczeni, ale bardzo zadowoleni.

Dziękujemy bardzo księdzu Grzegorzowi Rajsowi za zorganizowanie pielgrzymki, dzięki której mogliśmy zwiedzić bardzo piękne Drezno.

Barbara Boryczka