Wielkopostna Pielgrzymka grupy św. Jakuba

Tradycyjnie w okresie Wielkiego Postu pielgrzymujemy do Sanktuariów Pasyjno-Maryjnych. W tym roku nawiedziliśmy Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Hałcnowie, Klasztor Ojców Bernardynów w Alwerni oraz Klasztor Sióstr Albertynek w Krakowie. Chociaż dwie pierwsze nazwy brzmią obcojęzycznie, to miejsca te położone są w województwie śląskim i małopolskim.

Pierwszym miejscem na naszym pielgrzymim szlaku było Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Hałcnowie- obecnie dzielnicy Bielska- Białej. Kult Matki Bożej Bolesnej w Hałcnowie sięga XVI wieku, kiedy powstała figura tzw. Piety Radosnej, od początku XVIII wieku słynąca łaskami. W 1784 przeniesiono ją z przydrożnej kapliczki do właśnie wybudowanego kościoła. W 1926 r. cudowna figura została koronowana (po kradzieży ikon powtórnie w 1936 roku). W 1945 r. w Hałcnowie i okolicach doszło do zaciętych walk, trwających 13 dni, cofających się wojsk niemieckich i atakujących rosyjskich, w wyniku których Hałcnów został 4.II.1945 r. zbombardowany. Zniszczeniu uległo – w gwałtownym pożarze - 80% zabudowy wsi. W płomieniach stanął też kościół. Niestety Cudowna Figurka Matki Bożej Bolesnej również uległa żywiołowi. Po zakończeniu działań wojennych proboszcz, ks. Paweł Skiba odbudował w latach 1945-1948 kościół. Postarał się też o odtworzenie figury Matki Bożej Bolesnej - Piety Bolesnej, ponoć o smutniejszym wyrazie twarzy niż oryginał. W latach 1970-1989 kościół podlegał gruntownej renowacji. W jej trakcie, 18.IX.1977 r., kard. Karol Wojtyła, ówczesny metropolita krakowski, na rok przed wyborem na Stolicę Piotrową, poświęcił odnowiony wystrój świątyni. Modlił się wówczas, by Współcierpiąca z Chrystusem promieniowała na całą okolicę. Wreszcie 26.IX.1993 r. metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski wraz z ordynariuszem częstochowskim, abpem Stanisławem Nowakiem i bielsko-żywieckim, bpem Tadeuszem Rakoczym dokonali koronacji koronami papieskimi cudami słynącej Piety Beskidzkiej.

„W dniu koronacji […] od rana padał deszcz. […] Kiedy jednakże rozpoczynał się obrzęd koronowania, deszcz przestał padać, zza chmur wyszło słońce, a nad hałcnowskim sanktuarium pokazała się tęcza. W momencie, kiedy zakończono obrzęd koronacji, znad sanktuarium znikła tęcza, chmury zasłoniły słońce, a deszcz zaczął ponownie padać, i padał już do następnego dnia”.

W tym niezwykłym sanktuarium przed figurą Matki Bożej Bolesnej uczestniczyliśmy w Mszy Świętej.

Następnie wyruszyliśmy w kierunku Alwerni- urokliwiej miejscowości w województwie małopolskim. Kościół oo. Bernardynów w Alwerni nosi wezwanie Stygmatów św. Franciszka z Asyżu. Został założony na wzór włoskiej pustelni La Verna w Toskanii, gdzie w 1224 r. św. Franciszek otrzymał dar stygmatów. Podróżujący po Europie na przełomie XVI i XVII w. królewski sekretarz Krzysztof Koryciński herbu Topór, odwiedził w czasie jednej ze swych podróży tę franciszkańską pustelnię i postanowił założyć w Polsce podobną. Po powrocie do kraju ufundował w swoich dobrach kościół i klasztor. W pobliżu wsi Poręba Żegoty, na wzgórzu zwanym Podskale i przypominającym krajobraz włoskiej pustelni powstał w 1616 r. drewniany kościół. Przybyli doń bernardyni sprowadzeni przez Korycińskiego z Krakowa. Niedługo potem wzniesiono barokowy murowany kościół (1630-1676) oraz klasztor (1625-1656). Po śmierci Krzysztofa Korycińskiego budowę kontynuował jego syn Jan Stanisław, a później kolejni właściciele Poręby Żegoty, zwłaszcza kasztelan wojnicki Franciszek Szwarcenberg-Czerny i rodzina Szembeków. Na początku XVIII w. dobudowano do kościoła kaplicę, w której znajduje się obraz Ecce Homo. Obraz Pana Jezusa „Ecce Homo” podarował klasztorowi ks. Jan Franciszek Michlajski, proboszcz z pobliskich Babic w 1686 roku. Pierwsza wzmianka o cudownym obrazie pochodzi z roku 1453. Obraz ten miał zasłynąć łaskami i znajdował się w kaplicy cesarskiej Konstantego XII . Po upadku Konstantynopola obraz dostał się w ręce sułtana Mahometa II , który umieścił obraz wraz z innymi pamiątkami po cesarzach w skarbcu w Konstantynopolu. Dla katolików obraz pozyskał cesarz austriacki z dynastii Habsburgów Ferdynand II lub Ferdynand III. Pewne jest, że przekazał ten obraz katolikom sułtan Amurat IV. Pobożny król umieścił obraz w swojej kaplicy, gdzie doznawał wielkiego kultu. Przed swoją śmiercią podarował go nadwornemu kapelanowi, polecając mu troskę o ten obraz. Z rąk ówczesnego księdza kapelana został on przekazany wysokiemu urzędnikowi cesarskiemu Zygmuntowi Hollo. Przez niego został ofiarowany kościołowi w Koszycach na Słowacji. Dla celów kultowych ks. Jan Michlajski postanowił nabyć ten obraz dla klasztoru w Alwerni, w pobliżu którego leżała jego druga parafia Babice koło Chrzanowa. Wspomniany pleban udał się z obrazem do Krakowa i poprosił biskupa Mikołaja Oborskiego, sufragana krakowskiego, o jego poświęcenie. Uroczyste przekazanie obrazu ks. Michalajski urządził w święto Matki Bożej Anielskiej (02.08.1686) w otoczeniu księży, szlachty, członków bractw religijnych i licznie zgromadzonych chłopów. Obraz początkowo był umieszczony w głównym ołtarzu, dopóki nie zbudowano kaplicy i ołtarza w 1709 roku dla celów kultowych. W roku 1700 na obraz Pana Jezusa Miłosiernego nałożono srebrną sukienkę jako wotum zbiorowe pielgrzymów alwernijskich. W nocy z 12 na 13 stycznia 1984 roku nieznani sprawcy ukradli z obrazu srebrną sukienkę, pozłacaną koronę z głowy Pana Jezusa oraz pozłacaną trzcinę.

W Sanktuarium tym uczestniczyliśmy w Drodze Krzyżowej, a następnie zjedliśmy przepyszny obiad polowy.

Ostatnim miejscem naszego szlaku pątniczego był Klasztor Sióstr Albertynek w Krakowie, czyli Sanktuarium świętego Brata Alberta.

„Patrzę na Jezusa w Jego Eucharystii: czyż Jego miłość mogłaby obmyśleć jeszcze coś piękniejszego? Skoro jest Chlebem i my bądźmy chlebem. Skąpy jest ten, kto nie jest jak On. Dawajmy siebie samych”.
św. Brat Albert

Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta wiąże się ściśle z kultem św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny oraz obrazu Ecce Homo. Brat Albert jeszcze przed wyniesieniem do chwały ołtarzy był postacią bardzo popularną. Wielu ludzi modliło się za jego wstawiennictwem prosząc Boga o potrzebne łaski. W związku ze staraniami o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, 15 września 1932 r. odbyła się ekshumacja zwłok Brata Alberta. Przełożono je do nowej trumny i z powrotem zamurowano w grobowcu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. 23 grudnia 1946 r. wznowiono proces informacyjny, a 31 maja 1949 r. przeniesiono doczesne szczątki Ojca Ubogich do krypty w przedsionku kościoła Ojców Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18. W styczniu 1981 roku inż. Marzena Popławska i Wojciech Kosiński wykonali plan budowli. Mimo uzyskanego w czerwcu 1981 r. pozwolenia na budowę, nie można było do niej przystąpić, ponieważ pojawiły się kłopoty z lokalizacją obiektu. Władze wysuwały różne propozycje. Ostatecznie urząd dzielnicowy 19 stycznia 1982 r. wyraził zgodę na budowę przy Domu Generalnym Sióstr Albertynek na Prądniku Czerwonym w Krakowie. 4 września 1982 r. przystąpiono do wytyczania fundamentów i prac budowlanych. Do końca listopada tegoż roku mury dolnego kościoła nakryto betonową płytą. Pod koniec marca 1983 r., po zimowej przerwie, wznowiono budowę. Beatyfikacja, która miała miejsce 22 czerwca 1983 r., sprawiła, że kult Brata Alberta wzrósł ogromnie. W trzy dni później, tj. 25 czerwca, przewieziono jego relikwie z kościoła Ojców Karmelitów Bosych do Domu Generalnego Sióstr Albertynek i poddano je konserwacji, której dokonali dr Krzysztof Szczygieł i dr Jan Ciećkiewicz. Po umieszczeniu relikwii w metalowej trumience, 3 sierpnia 1983 r. złożono ją w kaplicy zakonnej tegoż domu. Dnia 3 sierpnia 1984 r. odbyło się uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego, pochodzącego z Bazyliki św. Franciszka z Asyżu i poświęconego przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Wmurowania dokonał ks. kard. Franciszek Macharski, metropolita krakowski. Kościół otrzymał nazwę: Ecce Homo pod wezwaniem bł. Brata Alberta. Poświęcenie kościoła przypadło na dzień liturgicznego wspomnienia bł. Brata Alberta 17 czerwca 1985 r. Również tej uroczystości przewodniczył Ksiądz Kardynał. 23 listopada 1997 r., w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, metropolita krakowski ks. kard. Franciszek Macharski podniósł kościół do rangi sanktuarium. Odtąd kościół nosi nazwę Sanktuarium Ecce Homo świętego Brata Alberta.

Tegoroczna wielkopostna pielgrzymka dostarczyła wielu duchowych przeżyć, a przede wszystkim pozwoliła wyciszyć się i przygotować na przyjście Zmartwychwstałego Pana.

Księdzu Grzegorzowi dziękujemy za kolejną udaną pielgrzymkę.

Małgorzata Bogacka