Pielgrzymka Wielkopostna Śladami Sanktuariów Męki Pańskiej


W sobotę 7 marca 2015 r. wyruszyliśmy w 49 pielgrzymkę parafialną do Sanktuariów Męki Pańskiej. Wielki Post - to czas pokuty i zadumy - i taki charakter miała właśnie ta pielgrzymka.

Pierwszym miejscem na szlaku naszego pielgrzymowania była Bazylika Grobu Pańskiego w Miechowie. W sanktuarium tym znajduje się najstarsza w świecie replika Grobu Chrystusa w Jerozolimie. Kościół miechowski z został zbudowany na złożonej przez pobożnego rycerza Jaksę autentycznej ziemi z góry Golgoty, przywiezionej w workach w 1163 r. do Miechowa. Jaksa herbu Gryf z pielgrzymki do Ziemi Świętej przywiózł również kilku braci ze Zgromadzenia Zakonnych Stróżów Grobu Chrystusowego w Jerozolimie i ufundował im kościół i klasztor w swych dobrach – w Miechowie, na złożonym kopczyku świętej ziemi z Jerozolimy. Wraz z przewodnikiem zwiedziliśmy przepiękną barokową bazylikę. Wszystko jest tam tak urządzone, by przypominać największą tajemnicę – Zmartwychwstanie. Główny ołtarz kościoła rokokowo – klasycystyczny – z głębokim reliefem w centrum – przedstawia scenę Zmartwychwstania. Widać otwarty, obramowany głazami grób, w otoczeniu spiętrzonych chmur i glorii, z postacią Jezusa wśród główek aniołów. Po bokach – zaskoczeni żołnierze. Obok sceny głównej umiejscowiono uzupełniające ją postacie: anioła, wskazującego pusty grób i trzy Marie. Nad całością góruje figura Boga Ojca. Jednak największym przeżyciem było nawiedzenie Kaplicy Grobu Pańskiego. Stanowi ona unikatowy obiekt sakralny, gdyż jest kopią Kaplicy Grobu Bożego w Jerozolimie. Pomiędzy środkiem a zachodnią ścianą kaplicy usytuowany jest właściwy grób Chrystusa: kamienna kwadratowa budowla pokryta plastyczną dekoracją. W przedniej części po lewej stronie znajduje się niskie wejście do komory grobowej. Kwadratowe wnętrze komory przykryte jest polichromowanym sklepieniem, wzdłuż prawej ściany stoi kamienny zdobiony sarkofag. Grób Chrystusa to nieodłączny element kościołów wznoszonych przez Bożogrobców. Dla podniesienia autentyczności miejsca w zachodniej ścianie kaplicy został wmurowany kamień przywieziony z grobu Chrystusa z Jerozolimy.
W okresie, gdy muzułmanie uniemożliwiali pielgrzymom odwiedzanie grobu jerozolimskiego, Miechów stał się celem pielgrzymek średniowiecznej Europy i uzyskał szereg przywilejów, w tym przywilej odpustu zupełnego, na podobieństwo grobu jerozolimskiego. W procesie kanonizacyjnym św. Jadwigi odkryto dokumenty świadczące o tym, że nawet królowa pielgrzymowała do Miechowa.
W tym niezwykłym miejscu uczestniczyliśmy również w Eucharystii.
Z Miechowa udaliśmy się do Zielenic. Tam w świątyni pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, przed obrazem Matki Bożej Zielenickiej, każdy z nas podziękował Przenajświętszej Panience za opiekę oraz prosił o dalsze łaski.

Historia parafii w Zielenicach sięga XVI wieku. W XVII i XVIII w. Zielenice były bardzo znanym sanktuarium maryjnym. Pielgrzymowali tu ludzie z całej ówczesnej Rzeczpospolitej i z Europy. W XIX i XX w. sanktuarium podupadło, ale w ostatnim okresie przeżywa swój renesans. Cudowny obraz Matki Bożej sprowadzono do Zielenic około 1613r. z kościoła nowicjatu jezuickiego w Krakowie. Jest kopią rzymskiej ikony Salus Populi Romani. Obraz został uznany za cudowny dekretem biskupim z 13.05.1654 r. Księga Cudów prowadzona jest tu nieprzerwanie od 1659 r. Cudowny obraz Zielenickiej Pani znajduje się w głównym ołtarzu kościoła. Papież Jan Paweł II koronował obraz Matki Bożej Zielenickiej papieskimi koronami 19.06.1983 r. na Jasnej Górze.
Po nawiedzeniu kościoła odprawiliśmy w plenerze Drogę Krzyżową.

Ostatnim punktem naszej pielgrzymki było Sanktuarium Męki Pańskiej w Imbramowicach. Jest to miejsce szczególnego kultu Pana Jezusa Cierpiącego w łaskami słynącym obrazie. Opiekunami miejsca czci Jezusa Cierpiącego są Siostry Norbertanki od św. Norberta. Bardzo refleksyjne słowa Siostry Opiekunki, dotyczące sensu cierpienia Pana Jezusa za człowieka przedstawionego w cudownym imbramowickim wizerunku, a także poświęcone potrzebie wybaczania innym zostały przyjęte, zapamiętane i głęboko pozostaną w sercach wszystkich uczestników pielgrzymki.

Duchowo wzmocnieni, z siłami i chęcią do pracy nad sobą w okresie Wielkiego Postu, wróciliśmy późnym wieczorem do Bytomia.

Bóg zapłać księdzu Grzegorzowi Rajsowi za kolejną pielgrzymkę, która dopełniła nasze duchowe przeżycia podczas tegorocznego Wielkiego Postu.

Małgorzata Bogacka.