|
|
Grupy przyparafialne
Dzieci Maryi
 |
Prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem wiary. Ogłosił go uroczyście 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus Pius IX. Uczynił to w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Pisał on tak: "Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć. Maryja od momentu swojego poczęcia została zachowana nie tylko od wszelkiego grzechu, którego mogłaby się dopuścić, ale również od dziedziczonego przez nas wszystkich grzechu pierworodnego. Stało się tak, chociaż jeszcze nie była wtedy Matką Boga. Bóg jednak, ze względu na przyszłe zbawcze wydarzenie Zwiastowania, uchronił Maryję przez grzesznością. Maryją była, więc poczęta w łasce uświęcającej, wolna od wszelkich konsekwencji wynikających z grzechu pierworodnego".
 | | święta
Katarzyna Laboure |
Decydującym czasem dla wprowadzenia dogmatu były wizje zakonnicy, późniejszej świętej Katarzyny Laboure. Najświętsza Panna stała w jedwabnej sukni w kolorze jutrzenki. Stopy jej spoczywały na kuli, której widziałam zaledwie połowę, w rękach wzniesionych na wysokości piersi, trzymała lekko kulę, oczy wzniesione ku niebu. Jej postać była niezwykle piękna, nie umiałabym jej opisać. Nagle zauważyłam na Jej palcach pierścienie wysadzone klejnotami, z których jedne były większe inne mniejsze. Rzucały one promienie, jedne piękniejsze od drugich. Nie potrafię wyrazić tego, czego doświadczyłam i co widziałam: piękna i niezwykłego blasku promieni. Głos wewnętrzny mówił mi: Te promienie to symbole łask, jakie udzielam osobom, które mnie o nie proszą. Dziecko moje lubię udzielać łask. Następnie wokół Najświętszej Panny utworzył się jakby owalny obraz, gdzie widniały słowa, wypisane złotymi literami: „O Maryjo bez grzechu poczętego, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. I dał się słyszeć głos: Postaraj się o wybicie Medalika na ten wzór. Wszystkie osoby, które będą go nosić, otrzymają wiele łask. Łaski będą obfite dla tych, którzy będą go nosić z ufnością. W jednej chwili wydało mi się, że obraz się odwrócił. Zobaczyłam drugą stronę Medalika: litera „M” z krzyżem powyżej, niżej dwa serca, jedno otoczone koroną, a drugie przebite mieczem, wokół było dwanaście gwiazd” – tak wyglądała wizja młodej zakonnicy.
Noszący medalik Najświętszej Panny ukazany Katarzynie, otrzymali tak wiele niezwykłych łask, że szybko nazwano go Cudownym Medalikiem. Katarzyna tak relacjonowała swe widzenie spowiednikowi, ks. Aladelowi: "Matka Najświętsza chce, by ksiądz zapoczątkował Stowarzyszenie, któremu przyrzeka wiele łask. Ksiądz będzie jego założycielem i dyrektorem. Będzie to Stowarzyszenie Dzieci Maryi". Stowarzyszenie zostało powołane do życia w 1852 roku.
Co roku 8 grudnia dziewczęta zostają uroczyście przyjęte do Wspólnoty. Wiąże się to z aktem oddania się Matce Bożej i z przyjęciem znaku Dzieci Maryi – Cudownego Medalika. Zobowiązują się do regularnego przystępowania do sakramentów świętych, do modlitwy, naśladowania Maryi i do pogłębienia swej więzi z Nią. Chcą przez to upodobnić się do Maryi i naśladować Tę, którą Sobór Watykański II nazywa najznakomitszym wzorem i świadectwem wiary, miłości i doskonałości zjednoczenia z Chrystusem. Dziewczyny wybierając Maryję, jako wzór własnego życia, uczą się odpowiedzialności za otoczenie i wyrabiają w sobie postawę służby. Aktywne przezywania w małej wspólnocie wyrabia w nich poczucie odpowiedzialności za wspólnotę parafialną, za Kościół. |
