Zbiorowy autor Księgi Sędziów opisuje wydarzenia w sposób fragmentaryczny, często mocno ubarwiony i podporządkowuje wydarzenia ustalonemu przez siebie schematowi chronologicznemu i teologicznemu. Mimo tego można z treści księgi wydobyć ważne informacje na temat historii tamtego okresu. Jest to dla Izraela czas stopniowego osiedlania się w Ziemi Obiecanej i reorganizacji formy rządów społeczności; czas barbarzyński, pełen przemocy i wojen - zarówno ze wspólnym wrogiem (dotychczasowymi mieszkańcami Kanaanu), jak i walk bratobójczych i rywalizacji między plemionami. Rodzi to spore trudności w interpretacji tekstu Księgi Sędziów, ponieważ postawa głównych bohaterów (sędziów) nie raz i nie dwa zasadniczo odbiega od powszechnie dziś przyjmowanych norm moralnych.

Księga Sędziów z jednej strony przedstawia sytuację społeczno-polityczną plemion izraelskich w czasach poprzedzających ustanowienie monarchii, a z drugiej ukazuje obecność Boga w życiu Narodu Wybranego i jej wpływ na losy Izraela.

W pierwszym przypadku widzimy, że poszczególne plemiona zachowują swą odrębność, jednocześnie stanowią swego rodzaju federację. Krótkotrwałe sojusze zawiązują miedzy sobą jedynie wówczas, gdy zachodzi potrzeba wspólnej walki z zagrażającym wrogiem. Zagrożenia zewnętrzne i napięcia rodzące się miedzy poszczególnymi bratnimi plemionami rodzą potrzebę ustanowienia jednego ośrodka władzy, który zagwarantowałby porządek wewnętrzny i bezpieczeństwo całego Izraela. Stąd wzięła się myśl o przyjęciu systemu politycznego w postaci monarchii. Pierwsza próba jej ustanowienia zakończyła się jednak niepowodzeniem.

W drugim przypadku rzuca nam się w oczy podobna potrzeba, która dotyczyła jednak życia religijnego Narodu Wybranego. Izraelici w epoce sędziów nie posiadali scentralizowanych form kultu religijnego. Każde plemię mogło mieć własne sanktuarium. Funkcję kapłana mógł pełnić każdorazowo ojciec, bądź ktoś ustanowiony przez niego. Rodziło to jednak zagrożenie synkretyzmem religijnym. Bowiem życie między rdzenną ludnością Kanaanu było dla Izraelitów stałym źródłem pokusy przyjęcia wierzeń i bałwochwalczych praktyk religijnych, sprzecznych z wiernością jedynemu Bogu - Jahwe. Na kanwie tej społeczno-religijnej sytuacji Izraela autor Księgi Sędziów natchniony przez Boga przekazuje także treści teologiczne, objawiające obecność Boga w życiu Narodu Wybranego. Bóg w obliczu różnych zagrożeń nie pozostawia swego ludu na pastwę losu. By przyjść mu z pomocą i wesprzeć swą potęgą, ustanawia narodowi charyzmatycznych przywódców. Ich działalność ma zapewnić realizację Bożej Obietnicy, danej Izraelowi, dotyczącej całkowitego przejęcia w posiadanie Ziemi Obiecanej, będącej dotąd w rękach rdzennej ludności kananejskiej. Warunkiem jednak spełnienia obietnicy, błogosławieństwa Bożego i skutecznej interwencji Boga jest wierność Narodu Wybranego jedynemu Bogu. Polega ona na spełnianiu Bożych przykazań i odrzuceniu kultu obcych bóstw. Księga ta pokazuje również wielkie miłosierdzie Boga. Przewyższa ono ludzką słabość i grzech o ile tylko człowiek otwiera się na dar przebaczenia i Bożą łaskawość.